Түгәрәк-түгәрәк шар кебек,

Кызыл-кызыл кан кебек,

Әчедер дә татлыдыр,

Йотыйм дисәң ташлыдыр.

Алсу битле кыз үсте,

Кызарып җиргә төште. 

Үлән араларында

Торам яшеренеп.

Ашыйсың килсә,

Ал мине өзеп.

Җимешем кып-кызыл була,

Бу – шатлык минем өчен.

Чөнки көзге салкында да

Һич тә үзгәрми төсем.

Урманда кара төймәм

Эленеп тора.

Конфетка да яхшы мин,

Компотка да яхшы мин...

Беләсеңме ни өчен?

Витаминнар хәзинәсе

Минем һәрбер җимешем.

Озын, яшел – түтәлдә,

Сары, тозлы – кисмәктә.

Җир астында алтын казык,

Алдык без аны казып.

Итләч, йомры, яшелен

Өзеп алдым, яшердем;

Гаҗәпләндем бераздан,

Кояшсыз да кызарган.

Үзе йомры – ай түгел,

Төсе сары – май түгел,

Койрыклы тычкан түгел.

Җир астында җиз бүкән,

Һәркөн ашыйсың, иркәм.

Үсеп утыра бер чүлмәк,

Өстенә кигән йөз күлмәк.

Туп түгел – түгәрәк,

Күсе түгел – койрыклы.

Бер күтәрәм йорт,

Эче тулы яссы корт.

Агач, агач саен ботак,

Ботак саен оя,

Оя саен күкәй –

Сигездер дә тугыздыр. 

Үзе шардай,

Эче кандай,

Тәме балдай.

Түтәлдә яткан чагында

Тулып торам ай кебек,

Табынга ярып куйганда

Эчем сары бал кебек.

Ашка салсаң, тәм кертә,

Борынга керсә, төчкертә.