Җәен киенә, кышын чишенә.

Яз күңелләндерә,

Җәй ышыклый,

Көз ашата,

Кыш җылыта.

Ул нәрсә? 

Язын дөньяга килә,

Көзен саргаеп үлә.

Кышын да, җәен дә бертөсле.

Ап-ак күлмәген кигән,

Күлмәгенә тап-тигән.

-      Җәй башында җиләгемне

Авыз итәрсез дигән.

Нинди агач җилсез шаулый?

Иелә, бөгелә,
Ак мамыгы түгелә,

Кара күзе күренә.

Кигәп ап-ак эшләпә

Төшереп кашына ук.

Эшләпәсен салдырсаң,

Каш түгел, башы да юк.

Төрле-төрле төстә алар,

Бу төсләр каян килгән?

Хушбуй исе аңкыталар,

Кем аны сөртеп йөргән?

Бер карасаң – күксел төсле,

Бер карасаң – ай сыман.

Үткән чакта көлә төсле,

Өзеп ал дигән сыман. 

Нечкә яшел сабакта

Юл буенда шар үскән.

Кай арада җил искән,

Ак шар очкан да киткән.

Ак энҗеләр төсле мин,

Исле гөлдән исле мин.

Аңкып торам урманда,

Дарулы да, агулы да –

Сак була күр җыйганда. 

Сары төсле – бал кебек,

Ак чуклары – кар кебек.

Әллә ничә авыруга

Файдасы бар, эч белеп.

Күп чәчәкләр белән бергә

Бер үк җирдә үсәләр.

Шифасы күп булган өчен

Чәен ясап эчәләр. 

Чайкала алтын арышлар,

Арада - зәңгәр бизәк.

Ни икәнен белим дисәң, 

Башыңны эшләт тизрәк.

Сары эшләпә кигәннәр,

Җем-җем итә күзләре.

Гел кояшка караганга

Кояш төсле йөзләре.

Ялгыш кына тисәгез дә,

Елатабыз, чагабыз.

Безгә үпкәли күрмәгез,

Шул – саклану чарабыз. 

Керпе менгән дә

Чүлмәк өстенә,

Тырышып үсә

Бөтен көченә.

Ул ни?

Исемнәре бер үк төрле,

Холыклары төрле-төрле:

Берсе тышта тып-тып кына,

Берсе өйдә тып-тын тора.